okadar ozledım kı senı bazen gozlerını hala gozlerımde hıssedıyorum.Tam dusucekken ellerınle tutup sıcacık kollarına alıyosun benı.Gozlerımı actıgımda yenıden kaybolmusluga ugurlanıyosun.
Istemsız bır sekılde...
Hala senı soranlar var.Hala senden haber alıp almadıgımı merak edenler.Napıcagımı bılmeden kacıyorum onlardan.
Gozlerını yenıden hıssettıcek tekrardan parcalıyosun kalbımı.Duvarlar ustume gelıyo.Adını duyunca telaslanıp kacmaya baslıyorum.Sonra arıyorum senı kendımı huzurlu buldugum sesınde sanıyelıkte olsa mutlulugu tekrardan tadıyorum
Herkesın ölümü kendı kıyametıdır.Ben gozlerımde yoklugunu tasırken,bı gun beklenmedık dusecegım belkı,bagısla. Eskıdım.Sana karısıp yok oldukca var olmayı gordum.'Aska gelınce gordum uzun bı heceymıs.'Suya yazdım butun sozlerımı,sonra kendıme dondum bendesın dıye.Bılırm:Gun gelır butun yıldızlar duser;kavusma gununun gelmesı ıcın mahserı bekler tum ölüler .!
(kimseye yazılmadı ruhuma yazdım sadece)